میزگرد 16 آذرشما هم شرکت کنید

میزگرد 16 آذر
شما هم شرکت کنید

در این هفته در میزگرد 16 آذر که به همت نسرین رمضانعلی در نشریه ما برپا شده است، پنج دوست عزیز شرکت دارند. رامین فریدی، فعال کارگری، کامران مزین فعال دانشجویی، دوستی که نام مستعاری برای نشریه انتخاب نکرده و هم در دانشگاه و هم در جنبش زنان فعال است، پگاه از اصفهان، و بالاخره رضا الیاسی فعال دانشجویی سنندج. از همه این دوستان تشکر میکنیم. نظرات این رفقا خواندنی است. وجوه اشتراک آنها بسیار زیاد است اما هریک از زوایای خاص خود به 16 آذر نگاه کرده اند. شما هم بخوانید و نظر بدهید. (جوانان کمونیست)

گفتگو با رامین فریدی، فعال کارگری
نسرین رمضانعلی: بعنوان یک فعال جنبش کارگری شما اوضاع در ایران را چگونه می بینید و تعرضی را که رژیم جمهوری اسلامی از خرداد ماه فکوس شده بر جنبش دانشجوی و بر بخش هاي ديگر در جامعه آغاز کرده است٬ چگونه توضیح می دهید؟

رامین فریدی: جامعه از نظر سیاسی و اقتصادی در یک بحران تمام عیار قرار دارد . فقر و فلاکت اقتصادی بیداد میکند. چشم انداز خوب شدن وضعیت اقتصادی تقریبا صفر میباشد و در حقیقت امیدی به بهتر شدن وضعیت اقتصادی زندگی در زیر حاکمیت سیاه اسلام سیاسی در میان مردم وجود ندارد . آینده سیاسی جامعه مبهم و مردم در انتظار وقوع اتفاقات نامعلوم هستند . در جامعه ای که رئیس جمهور آن علنا و از تریبونهای رسمی دولتی ادعا میکند که " اگر میگویند من فقر را تقسیم میکنم ، به آن افتخار میکنم " معلوم است که جواب اقتصادی اش به زندگی مردم که قبل از انتخابش عنوان میکرد که "پول نفت را به سفره های مردم خواهم برد " ، چه بوده است . صحبتهای مختلف مقامات حکومت اسلامی سرمایه داری در ایران که این روزها بیشتر از دوره های قبل ، بگوش میرسد و یا در روزنامه ها درج میشود ، گویای این حقیقت است که خود حکومتی ها نمیدانند که بالاخره با این وضعیت و اوضاع پیشارو باید چکار کنند .
در چنین شرایطی است که رژیم برای مقابله با اعتراضات و از جمله تحرکات جنبش دانشجوئی دست به عمل میزند و چاره ای هم ندارد ، بالاخره و ظاهرا حکومت و اداره کننده جامعه است و باید بنوعی به تحرکات جواب داشته باشد . مقابله میکند که از پیش روی و گسترش و ارتقا اعتراضات جلوگیری کند ولی تا به امروز موفق نشده است به اهدافش ، که همانا متوقف نمودن و عقب راندن حرکتهاست ، برسد .

نسرین رمضانعلی: در مورد فشارهای اخیر به دانشجویان چه فکر میکنید؟

رامین فریدی: رژیم با دستگیری ، تهدید ( که سیاست ستاره دار اعلام نمودن برخی دانشجویان فعال در این چهار چوب است ) و اخراج دانشجو نمیتواند ، جنبش دانشجوئی را از حرکت باز دارد . این جنبش روز بروز رادیکالتر و به تبع آن گسترده تر میشود . مقابله رژیم با سیاستهائی که اتخاذ میکند ، مانند سنگ اندازی در برابر گلوله برفی باشد که در یک سرازیری تند کوهسار پوشیده از برف در حرکت است و هر لحظه بر وزن و سرعتش اضافه میگردد و در شکل یک بهمن عظیم و زیر و رو کننده در برابر رژیم عمل خواهد کرد . این سنگ تاثیری در سرنوشت رو بجلو بهمن در حال سنگین شدن ندارد .

نسرین رمضانعلی: به جرات می توانم بگوئیم تقریبا همه فعالین جنبش دانشجوئ ی از رابطه بین جنبش دانشجویي و جنبش کارگری و سایر جنبشها صحبت ميكنند. اين را در پلاكاردهاي ١٦ آذر در سالهاي قبل كه بر روي آن نوشته شده بود از مبارزه كارگران و معلمان حمايت ميكنند و در قطعنامه هايشان ميتوان ديد. شما این رابطه را چگونه می بینید؟ به نظر شما مشخصا چه رابطه اي بين جنبش دانشجويي و خواستهاي آن با مثلا جنبش كارگري و يا جنبش هاي اعتراضي ديگر در جامعه دارد؟

رامین فریدی - جامعه امروز ما ، از نظر دیدگاههای سیاسی متفاوت با گذشته بوده و بی تاثیر از جنبش کمونیسم کارگری نیست . از جمله این تاثیرات ، سبک کاری متفاوتی است که کمونیسم امروز ، کمونیسم منصور حکمت بر جنبشهای اجتماعی موجود گذاشته است . کمونیسم کارگری و فعالین اش ، خود را محدود به کار در میان طبقه کارگر نمیدانند و معتقدند که باید در سطح اجتماعی وسیعی با سایر جنبشها و از جمله جنبش دانشجوئی نیز دخیل و در ارتباط بود . سابق محور کار کمونیسم بی ربط به کارگر و مبارزه اش ، دانشجو دانش آموز بود ، ولی امروز محور آن کارگر و جنبشش ، ولی در عین حال مرنبط با دانشجو و جنبشش میباشد . و دقیقا از این زاویه است که شما میتوانید ارتباط فعالین جنبش کارگری را با فعالین دانشگاه ببینید . اولی محور کارش در جنبش دانشجوئی بود ولی دومی محور کارش جنبش طبقه کارگر است و دخیل در جنبش دانشجوئی . سیاستی که با محوریت سرنوشت انسان و جنبشی که به رهائی انسان میاندیشد ، باعث گردیده که خواست رهائی انسان ، آزادی و برابری انسانها و آزادی زندانی سیاسی و برابری زن و مرد و آزادی تشکل تبدیل به خواستهائی عمومی و مشترک در جنبشهای مختلف اجتماعی شود . و شما همانطور که گفتید ، همینها را در قطعنامه های جنبشهای مختلف و بطور مشترک میبینید . بدین ترتیب و بمعنی سیاسی دقیق ، پیوند اصولی بین جنبشها در اینجا دیده میشود و شما شاهدش هستید ، البته این شروع کار است . این رابطه را هر بیشتر عمق و گسترش بیشتری خواهیم داد .

نسرین رمضانعلی: در آستانه 16 اذر هستیم . اين روز اگر چه به عنوان روز دانشجو نام برده ميشود ولي روز اعتراض براي كل جامعه است. در هر حال جنب و جوش و بحث بر سر برپايي با شكوه اين روز در محافل دانشجويي داغ است. به نظر شما جنبش كارگري چه نقشي در اين روز ميتواند ايفا كند و كدام وظايف در مقابل كارگران معترض و راديكال قرار ميگيرد و خود شما چه اقداماتي را در دستور كارتان داريد؟

رامین فریدی: فعالین جنبش کارگری میتوانند و باید در محلهای زیست و کار کارگری اهمیت این روز را در جمعهای خود یاد آور شده و از کارگران بخواهند از اعتراض دانشجویان حمایت کنند . این حمایت با توجه به شرایط هر محل کار و یا زیست میتواند متفاوت باشد . ممکن است ، فعالین یک کارخانه و در تعداد محدود با حضور درمحلهای تجمع دانشجویان جاضر شده و با بلند کردن پلاکارد به اعلام حمایت از جنبش دانشجوئی دست زد . و یا ممکن است با توجه به توازن قوای متفاوت ، فعالین کارخانه ای بتواند با دادن اطلاعیه از حرکت دانشجویان حمایت کنند . به اشکال مختلف میتوان در این حرکت مشارکت کرد . ما در نظر داریم با اعلام حمایت از طریق رسانه ها ، از جنبش دانشجوئی حمایت کنیم .

نسرین رمضانعلی: بعنوان آخرین سوال چشم انداز شما برای برگزاری 16 اذر چیست؟ چگونه ميتوان اين روز را به روز اعتراضي وسيع تبديل كرد؟ همه بخش هاي جامعه كارگران٬ معلمان٬ پرستاران ٬ از زن و مرد را به اين اعتراض وسيع كشاند؟ خوشحال می شوم در این زمینه اگر پيشنهادات مشخصی دارید اشاره کنید؟

رامین فریدی: امسال با توجه به سیاستهای سرکوبگرانه ای که رژیم از ابتدای سال تحصیلی در دانشگاهها اعمال نمود، شرایط سختی در برابر جنبش دانشجوئی قرار داد . ولی از طرف دیگر، این جنبش با توجه به رادیکالیسم نظری رهبران عملی نسبت به سالهای قبل در موقعیت تعرضی تری قراردارد که به آسانی کوتاه نخواهند آمد . در هر حال کشمکشی است که به مثابه بخشی از یک جنبش عظیم سرنگونی طلبانه عمل میکند و به این اسانی ها عقب نشینی نخواهد داشت و در کل شرایط و چشم انداز پیشروی بیشتر از رکود دیده میشود . در باره تبدیل این روز به یک روز اعتراضی وسیع ، اگر رهبران عملی اعتراضات کارگری ، معلمین و زنان با فراخوان نیروهای خود ، در اعتراض خیابانی این روز شرکت کنند احتمال بروز اعتراض وسیعی میرود . همانطور که میدانیم بحث وجود دیدگاههای رادیکال و انسانی رهبران عملی اعتراضات ، یک فاکتور اصلی در وسیع شدن اعتراضات اجتماعی است . این فاکتور فقط و فقط درتحزب یافتگی این رهبران معنی پیدا میکند . در صورتی این همبستگی جنبشها واقعیت پیدا میکند که ما طیف هر چه بیشتری از رهبران را در حزب کمونیست کارگری داشته باشیم . این تمام آن حقیقتی است که باید بروشنی بیان کرد .

نسرین رمضانعلی: يك اقدام مهم در متحد كردن صفوف اعتراض در جامعه ٬ دادن قطعنامه است. فكر ميكنيد خطوط يك قطعنامه اعتراضي براي ١٦ آذر چه بايد باشد و تاكيدات شما چيست؟

رامین فریدی- خطوط محوری یک قطعنامه باید بر " زنده باد ازادی و برابری " ، "آزادی زندانی سیاسی " ، "آزادی تشکل " ،" برابری زن و مرد " " نه جنگ ، نه بمب ، زنده باد صلح " ، " حق زندگی انسانی برای همه " ، " حقوق جهانشمول انسان " ، " "حمایت از جنبش کارگری " ، رفع تبعیض بین دختر و پسر " پایه گذاری شود . فکر میکنم باید روی قطعنامه باید کار کرد و قبل از رسیدن این روز باید نشست های زیادی در این رابطه برگزار شود و اتفاق نظر در این باره ایجاد کرد . رهبران عملی این جنبش کار های زیادی برای عملی کردنش پیش رو دارند .
به امید برگزاری 16 آ ذر سرخ.


پاسخ های کامران مزین، دانشجو از رشت

1) تفاوتی که جنبش دانشجویی در هر سال میکند بیشک پیشروی و رفتن به فاز جدیدی است. اکنون دانشگاها به محل خوبی برای اعتراضات در آمده است. حتی شاهد انیم که در دانشگاه های کوچک هم تجمع میشود. حتی در شهرهاییکه جنبش دانشجویی بنا به گفته بسیاری از صاحب نظران ضعیف بوده است (مانند شهرهای کردستان). در دیگر سو اکنون جوانان فارغ از جریانات دوم خردادی دست راستی در حال به چپ چرخیدن هستند. این را هشدارهای لیبرالها و حتی اشاره تلویحی خامنه ای نشان میدهد. فرهنگ اعتراضی بر علیه جریانات حاکم اینبار بدون گذراندن موانع قانونی ان انجام میگیرد. به گونه ای که جلوی چشم همه عمامه رییس دانشگاه را به زمین میادازند. این بسیار مثبت است. اما کافی نیست. بی شک برای آ نکه این تجمعات به جایی برسد میباید به صورت سراسری درآید. به گونه ای که دانشجویان به یک قدرت عظیم برسند.

2) در مورد سوال اولتان که یادم رفت جواب بدهم باید بگویم که جنبش دوم خرداد با تمام آدم های آن شکست خورده است. نظرات گنجی و یا حجاریان و خاتمی حتی برای بسیاری از دفتر تحکیمی ها هم خریداری ندارد. دوم خرداد یک دورانی بود که در اکثر رژیم های دیکتاتوری برای تعدیل اوضاع و جلوگیری از انقلاب وارد میشوند و بعد به شکست کشیده میشوند. امثال مشارکت و نهضت آزادی آنقدر "در حد امکان" و "اگر بشود" و "اگر بتوانیم" گفتند که صدای همه درآمد. و نتیجه ان شد که امثال خاتمی هو شدند. اکنون دوم خرداد هرچند به دانشگا ها امید بسته است ولی باید بداند که اکنون به جای آ نکه خود را حامی دانشجویان قلمداد کند میباید به عنوان یک ابزار عمل در کنار دست راستی ها در مقابل رادیکالیسم در دانشگاه قرار بگیرد. دیگر به دست گرفتن ابزار های قدرت توسط آنها به مردم ربط ندارد. این را خودشان هم میدانند. به همین خاطر است که مشارکت سعی میکند خود را به موتلفه نزدیک کند. آنها به این نتیجه رسیده اند که طبق نظریه چانه زنی از بالای حجاریان باید با اقتدار گرایان دست یاری بدهند تا به جایی برسند.

3) جنبش دانشجویی از آنجا که خود در درون جامعه قرار دارد با مشکلات آنها اگاه است. ضمن انکه بعضی از جنبشهای دیگر مانند همین جنبش زنان از دانشگاه ها شروع میشود. در نتیجه این توانایی را دارد که با آنها سازمان دهی کند. البته من معتقدم راه اتحاد دانشگا ها با بخش های دیگر توسط خود دانشجویان باید انجام گیرد. چون دانشجویان به خاطر خصلتهای مبارزاتی و جوانی و پشتکار خویش بهتر میتوانند اتحاد را به سر انجام برسانند. دانشجویان برای اتحاد جامعه باید سعی کنند از هر کانالی با بخش های دیگر به ویژه کارگران مستقیم در ارتباط باشند. مثلا در همین 16 اذر بهترین گروهی که میتواند این تجمع را از نوع دیگر برگزار کند خود دانشجویان هستند که باید ابتدا با کارگران اعتصابی سندیکاها مانند سندیکاهای اتوبوس رانی و اتحادیه ها در ارتباط باشند و آنها را به تجمع 16 اذر دعوت کنند. این به راحتی شدنی است. تنها کمی زبان گفتگو میخواهد و حوصله کار کردن به ویژه دانشجویان چپ که باید فرهنگ رادیکال خویش را در عمل پیاده کنند.

4) در مورد جوی که حاکمیت تصویر کرده است تنها تعرض است که جواب میدهد. جناح راست با قلدری و پلیس بازی حتی ارائه تفکیک جنسیتی دانشگاه ها میخواهد نشان دهد که محکم ایستاده است. آنها در جایی دیگر حتی به ا ستادان و میانه روها هم رحم نمیکنند و بنا به گفته احمدی نژاد میخواهند سکولاریسم را محو کنند. یشک باید در مقابل این حرکتها ایستادگی کرد. من خودم شاهدم که وقتی دانشجویان داد مقامات را با داد جواب دادند موفق بوده اند .بهترین راه برای اعتراض تشکل یافتن است. حتی اگر کوچک باشد.

5) مهم ترین خواستها باید لغو کلیه ابزارهای تبعیض باشد. تبعیض ها عبارتند از اخراج دانشجویان، آپارتاید جنسی، پلیسی کردن فضا، و همینطور بهبود امکانات دانشگاه ها که دیگر شاهد مرگ دانشجویان به دلیل نبودن پزشک نباشیم. همچنین هیچ دانشجویی به دلیل امکانات مالی نباید اخراج شود. فالانژیسم رفتارهای پلیسی با دانشجویان و جلو گیری از حق تجمع و تشکل یافتن آنها باید از قانون خارج شود. در جایی دیگر دانشجویان باید از حقوق کارگران و پناهندگان افغنی تنها به جرم افغانی بودن از کشور اخراج میشوند حمایت کنند و نشان دهند که خواستهای دانشجویی سراسری است.

6) این تجمعات این روزها در دانشگاها ی تهران اگر بتواند خود را به 16 اذر وصل کند و جامعه متوجه شود به یک تظا هرات سراسری و از نوع دیگر میانجامد. من همیشه به 16 اذر خوشبینم. چون این توانایی را در دانشجویان میبینم. .البته من این روز را روز دانشجو نمیدانم . روز تعرض به استبداد و خواست آزادی و برابری میدانم که همه باید شرکت کنند. این روزها کم پیش میاید. وقتی ما میدانیم در این روز قرار است تجمعی بشود چرا نخواهیم ان را بزرگ تر بگیریم.


گفتگو با یک فعال دانشجویی و جنبش زنان

نسرین رمضانعلی: تحلیل كلی شما از اوضاع سیاسی كنونی در جامعه چیست؟ چه فاكتورهایی در ایجاد این اوضاع دخیل اند؟ موقعیت عمومی اعتراضی در جامعه به نظر شما چه تغییراتی كرده است؟

ج – اوضاع سیاسی جامعه بشدت ملتهب است . حکومت دیگر مثل سابق قادر به سرکوب سیاسی مردم ، کارگران ، جوانان و زنان نیست . جنبشهای مختلف ، در اشکال مختلف و با متوسل شدن به دلائل اجتماعی به مقابله با رژیم برمیخیزند . در برابر این تحرکات اجتماعی ، رژیم بر اساس شرایط هر مبارزه و توازن قوای متفاوتی که احساس میکند ، عمل میکند و به دفاع از وضع موجود خود میپردازد . فاکتورهای دخیل در ایجاد چنین وضعیت اجتماعی ، ریشه در بن بست سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی رژیم دارد . این حکومت دیگر جوابگوی زندگی مردم ایران ، علی العموم و کارگران و جوانان و زنان نیست . فقر و بی حقوقی بیداد میکند و مردم چشم انداز بهتر شدن اوضاع زندگی شان در زیر سایه حاکمیت اسلام سیاسی و سرمایه داری موحود را نمیبینند .
موقعیت عمومی اعتراضی در جامعه ، روز بروز متفاوت تر از قبل و در جهت رسیدن به حرکتهای هدایت شده و رادیکال پیش میرود . این نکته را از اشکال اعتراضی وشعارهای این اعتراضات ، میتوان فهمید . اعتراضات کارگری ، اعتراضات جوانان و دانشجویان و زنان را در سه چهر سال گذشته با دقت بیشتری نگاه کنید ، کاملا این تفاوتها قابل مشاهده و تشخیص میباشد.

نسرین رمضانعی: یك ركن سیاست حاكمیت جناح راست تعرض گسترده تر به جنبشهای اعتراضی در جامعه است. شما تاثیرات این تعرض و سیاست را در جامعه و در قبال جنبشهای اعتراضی چگونی می بینید؟

ج – رژیم برای ماندگاری خودش چاره ای جز مقابله با جنبشهای مختلف اجتماعی و تحرکات مردم ندارد . اگر این کار را نکند ، کاملا صحنه را واگذار کرده است . بر همین اساس است که سیاستهای مقابله با تحرکات اجتماعی را تعریف میکند . این سیاستها بهیچوجه یکسان نیست و از پیش تعریف شده نمیباشد . بدلیل توازن قوای جدید ، مجبور به اتخاذ سیاستهای مختلف در برابر تحرکات مختلف میشود . در حقیقت شرایط جدید این تنوع سیاستها را به او تحمیل میکند . این خود یک نقطه قوت جنبش سرنگونی طلبانه مردم است . مردم در تحرکات خود عقب نمینشنند و ممکن است در سنگری که گرفته اند ، بمانند ولی عقب نمینشینند.

نسرین رمضانعلی: چگونه میتوان با این تعرضات مقابله كرد؟ آیا فکر می کنید این تعرضات چنین می تواند ادامه داشته باشد چگونه می شود این تعرضات را به عقب راند؟ كدام عرصه ها برای مقابله بنظر شما تعیین كننده هستند؟

ج – تنها راه مقابله با این تعرضات ارتقا سیاسی خواستها و هدایت سیاسی این تحرکات است . در حرکات اعتراضی که رهبری آن ، از درایت سیاسی بهتری برخوردار بوده ، همیشه دست به مقابله بهتری زده شده است و بالعکس مجبور به عقب نشینی و یا درجا زدن شده است . پس تنها راه هدایت تحرکات اعتراضی ، درک شرایط و توازن قوای معین حاکم بر هر مبارزه اجتماعی است . این یعنی فراتر رفتن از یک مبارزه خودبخودی ، به یک مبارزه آگاهانه و هدایت شده است و همین نکته است که وجود سیاستهای ما را الزامی میکند . حضور و یا دخالت فعال ما در هر مبارزه ای ، تفاوتهای کیفی و کمی چشمگیری را باعث میشود . ادامه کاری ای تعرضات و عقب راندن رژیم هم در گرو دخالت عنصر آگاه در مبارزات است.

نسرین رمضانعی: امروز در برخی از محافل دانشجویی رکود مبارزات جنبش دانشجوی صحبت میشود. نظر شما در این زمینه چیست؟ چگونه میتوان این شرایط را دگرگون كرد؟ عوامل مشخص این ركود از نظر شما چیست؟

ج – جنبش دانشجوئی در ایران در یک نگاه سراسری دارای سطح مبارزاتی یکنواخت نیست . با توجه به اینکه سنتا دانشگاه هائی مانند ، تهران ، امیرکبیر ( پلی تکنیک سابق ) ، علم و صنعت ، شریف و در شهرستانها دانشگاه تبریز و فردوسی مشهد و دانشگاه های شیراز و اصفهان مراکز عمده مبارزات دالنشجوئی بودند ، بقیه دانشگاهها نسبت به این دانشگاهها در سطح پائین تری قرار دارند . بنابراین با توجه به اینکه هر دانشگاهی از چه سطحی از مبارزات و یا بهتر از چه میزانی از رهبری رادیکال برخوردار است ، با رکود و تحرک برخوردار است . این دقیقا ارتباط دارد به اینکه رهبران فهیم و آگاه و رادیکال تا چه میزانی در صحنه حاضر و دخیل در حرکتها هستند . برای نغییر این وضعیت نیز عناصر فعال کمونیست باید آستین بالا بزنند ، با حفظ هوشیاری امنیتی دخالت کرده و با درک و شناخت سطح مبارزه هر بخشی از این جنبش وسیع حرکت کنند و به این ترتیب ما شاهد ارتقا سطح مبارزات دانشجوئی خواهیم بود . در مورد عوامل رکود نیز میتوان به چند عامل اشاره کرد ، برخورد های مقابله جویانه رژیم و اعمال فشار بر فضای سیاسی دانشگاهها ، وجود برخی عوامل متوهم و سازشکار در هدایت حرکتهای دانشجوئی و تلاش این عوامل در بردن تحرکات به چهاچوبهای باصطلاح قانونی ، فرسایش روحیه مبارزاتی در برخی از محافل دانشجوئی عواملی هستند که باعث رکود و یا گرایش به سکون در حرکتهای دانشجو ئی میگردد . البته برتری با روحیه تداوم مبارزاتی در بین دانشجویان است . در کل اعمال فشار سیاسی از طرف رژیم بر دانشجویان ، دستگیری و باصطلاح ستاره دار کردن دانشجویان فعال و حتی اخراج ، فضای سختی را به دانشگاههای کشور تحمیل کرده و بی تاثیر نیست . به اعتقاد من سیر وقایع نشان میدهد ، حرکت رو بجلو جنبش با افت و خیز هائی تعطیل بردار نیست و نخواهد بود.

نسرین رمضانعلی: جمهوری اسلامی چند وقت پیش آماری از دانشجویان دانشگاهها داده بود که بیش از60 درصد دانشجویان دانشگاه آزاد و 70 درصد دانشگاههای دولتی زنان هستند نقش جنبش زنان در جنبش دانشجوی چگونه است؟ مناسبات زنان و مردان در جنبش دانشجویی چگونه است؟

ج: در جنبش دانشجوئی امروز ایران شرایط با گذشته این جنبش تفوتهای اساسی دارد . مشارکت دختران و زنان در این جنبش چشمگیر و از نظر کمی قابل مقایسه با گذشته نیست . چه از نظر افراد دخیل در این جنبش و چه از منظر عکسهائی که در سطح داخلی و جهانی از صحنه های حرکتهای اجتماعی دانشجوئی قابل مشاهده است ، واقعیت حضور زنان و دختران در جنبش دانشجوئی در ایران انکار ناپذیر است . دختران دانشجو ، چه در عرصه رهبری و هدایت اعتراضات ، از نظر رهبری تشکیلاتی و کارهای عملی شرکت دارند و نقش مهمی ایفا میکنند . خود این بخشی از حقیقتی است که در گفته مشهور منصور حکمت نهفته است : " انقلاب آتی ایران رنگ زنان خواهد داشت " . بنا به همین واقعیات موجود در جنبش است که ما نقش جنبش زنان و تاثیراتش را در جنبش دانشجوئی به عینه میبینیم . یکی از شعار های جنبش دانشجوئی ، لغو آپارتاید جنسی در دانشگاهها ، در اشکال مختلف است . خوب ، این یعنی طرح خواستهای جنبش زنان در قلب جنبش دانشجوئی . همین یعنی تاثیر جنبش زنان بر جنبش دانشجوئی . علت این امر هم روشن است . وجود یک اعتراض قوی اجتماعی از طرف زنان علیه حاکمیت اسلام سیاسی که عمری بی حقوقی را بر زنان تحمیل کرده است.
در رابطه با مناسبات بین زنان و مردان باید گفت که ، دیگر در جنبش دانشجوئی ، شما شاهد تبعیض جنسی نیستید . تاثیر ایده ای رادیکال ناشی از نفوذ اندیشه های مارکسیستی و کمونیستی – کارگری بر رهبران اعتراضات دانشجو ئی ، این طلیعه را نشان میدهد که زنان و مردان دوش بدوش هم و بدون توجه جنسیت انسانها و فقط بر مبنای قابلیتهای فکری انسانها ، برای آزادی و برابری تلاش میکنند.

نسرین رمضانعلی: شما بعنوان یک فعال جنبش زنان برای 16 آذر٬ روز دانشجو٬ فکر می کنید جنبش برابری طلبانه زنان چگونه می تواند جنبش دانشجوی را حمایت کند؟ مشخصا کدام اقدامات را باید مد نظر داشت؟

ج – با توجه به اینکه امروز تعداد بیشتری از فعالین جنبش زنان ، در جنبش دانشجوئی هم دخیل هستند، این فعالین ، با همان ترکیبی که در حرکتهای اجتماعی زنان شرکت میکنند ، باید در حرکت اجتماعی روز 16 آذر نیز شرکت کنند و حمایت خودشان را با عنوان مشخص " جنبش زنان " از روز 16 آذر ، روز دانشجو اعلام کنند . صرف شرکت در تجمع خیابانی و یا تجمع دانشگاهی مد نظر من نیست ، بلند کردن پلاکارد ( بنر ) " جنبش زنان از جنبش دانشجوئی حمایت میکند " گام بزرگی است که نشاندهنده عمق حمایت مادی و معنوی جنمبش زنان از دانشجو ئی را نشان خواهد داد و باید برداشته شود .

نسرین رمضانعلی: برای پیشروی جنبش آزادی زن در جامعه بنظر شما چه باید كرد؟

ج – هر تعداد از فعالین زن که در یک رابطه طبیعی اجتماعی در کنار هم قرار دارند ، باید با تشکیل جمع های آزادی زن اقدام به کار متشکل نمایند . امروز یکی از معضلات بزرگ جنبش زنان ، اینست که فعالین بصورت منفرد ، علی رغم آشنائی فعالین با همدیگر ، اقدام به کار متشکل نمیکنند . این نقیصه را با کمی همت ، میتوان رفع کرد . تشکیل جمع سه چهار نفر و یا بیشتر از فعالین و تدوین یک شرح وظائفی که با میل و رغبت بتوان آنها را عملی نمود ، کار زیاد سختی نیست . این کار شدنی است ، به شرطی که اقدام به شروع آن نمود . همین کار کافی است که جمع راه بیافتند . ادامه کاری اش کمتر از شروع اش همت میخواهد . مهم شروع کار است . البته و صد البته برقراری ارتباط با سازمان آزادی زن و گرفتن ایده و گزارش دهی و ارتباط دائم با سازمان ، امری مهم در حفظ و بقا این جمع و ارتقا آن دارد .


پاسخ های پگاه از اصفهان - پشت کنکور

1) اگر از سال 87تا حالا را نگاه کنیم جنبش دانشجویی گامهایی را برداشته است که خواسته هایش جز آزادی برابری چیزی دیگر نبوده است. خواسته هایی چون تبعیض جنسی ، دست مذهب از دانشگاه کوتاه و .... بوده. خواسته هایی که حق هر انسانی می تواند باشد. این اعتراضات تا به امروز ادامه داشته است و میبینیم که هر چه بیشتر جلوتر می رویم این اعتراضات بیشتر می شود و باید آن را بیشتر از این گسترش داد.

2) به نظر من جریانات دوم خرداد سعی میکردند هماهنگ با حمله های وحشیانه ماموران ج ا جنبش دانشجویی را سرکوب کنند. جنبشی که تازه پا گرفته بود و حرکتی را شروع کرده بود و برای رسیدن به خواسته های انسانیشان داشتند مبارزه می کردند و دارو دسته های دوم خرداد تلاش می کردند حرکتی را که جنبش دانشجویی شروع کرده بود را مهار کند و آنها را به عقب رانند و به سمتی سوق دهند که خودشان می خواستند. ولی خوشبختانه تا به امروز که میبینیم این حرکت و مبارزه ادامه دارد و هروز هم گسترش پیدا میکند.

3) مسلما جنبش دانشجویی نسبت به 2 سال پیش جلوتر رفته و گامهایی را برداشته که برای رسیدن به اهداف و خواسته هاشون با اعتراضاتی که انجام میدهند این گامها را محکم تر میکند.

4) اعتراضات اخیری که از طرف جنبش کارگری، زنان و دانشجویی انجام گرفته است را باید گسترش داد و آن را همه گیر کرد.

5) دانشجویان باید برای برگرداندن دانشجویان اخراجی و اساتید دانشگاه به اعتراضات خود ادامه دهند و مردم هم باید برای حمایت از جنبش دانشجویی انها را همراهی و حمایت کنند و این اعتراضات باید وسیع و وسیعتر شود و به طرف جلو حرکت کنند.

6) من فکر میکنم دانشجو یان باید در این تلاش باشند که در 16 آذر دانشجویان و اساتید اخراجی را دوباره به دانشگاه برگردانند و خواستار به پایان رساندن محیطی با رعب وحشت برای دانشجویان و از بین بردن اپارتاید جنسی باشند و دانشگاه را به محیطی اموزشی و علمی تبدیل کنند.
به نظر من باید جنبش های زنان و کارگران و جوانان در این روز دست به دست یکدیگر بدهند و با شعارهای ازادی برابری ، نه به اپارتاید جنسی و نه به ج ا را سر دهند و پایه های سست حکومت ج ا را بار دیگر به لرزش در بیاورند.


پاسخ های رضا الیاسی از فعالین دانشجویی سنندج

ج1ـ جنبش دانشجویی در طول تاریخ 50 ساله خود به دلیل ماهیت آرمان خواهی و دگر اندیشی و آگاهی از ادبیات مدرن در عرصه مبارزه جایگاه ویژه ای دارد و به همین دلیل در معرض تهدید و سر کوب حکومتها و دولتهای اقتدار گر بوده و علی رغم فشارها و سرکوبهایی که از همان ابتدای قیام 57 بر جنبش دانشجویی وارد شد و در پی آن انقلاب فرهنگی و دوران سازندگی که خصوصیات دوران خود را داشت عرصه را بر فعالان تنگ کرده بود . و امروز و قبل از شروع سال تحصیلی با هجومی باور نکردنی و به وجود آوردن فضای پلیسی و درجه دار کردن دانشجویان با تک ستاره و دو ستاره واخراج سه ستاره ها عملاًًً قصد پاکسازی دانشگاه از وجود معترضین ویکپارچه کردن قدرت را دارند.

ج2ـ پدید آمدن اعتراضات مردمی و دانشجویی (که جدا از مطالبات مردم نیست)نه محصول دو خردادی ها بلکه ادامه پروسه تکامل و بلوغ سیاسی در جامعه و دانشگاه بود و اصلاح طلبان این اعتراض و شبه قیام را کانالیزه کردند و ندای حق طلبی دانشجویان و نخبگان و توده مردم را مهار کردند و سوپاپ اطمینانی برای رژیم شدند.
و امروز تجربه ای گرانبها با هزینه ای گزاف بدست آمده از این دوران که تکلیف جنبش دانشجویی و سرنگونی روشن شده و به نگرشی رسیده که منو به یاد منصور حکمت میندازه که همون موقع گفت "آخوند ،آخونده. آخوند خوب و بد نداریم. آخوندی هم که عبای حریر تنشه و دنبال شب پره میدوه همون آخوند عبوسیه که حکم اعدام و سنگسار رو میده اینا سرو ته یک کرباسن."

ج3ـ اگه کمی واقع بین باشیم باید بپذیریم که امروز جنبش در حالت انفعال به سرمیبرد و اعتراضات به سمتی متمایل شده که با عدم وجود فضای آزاد فعالیت به سمت اقدامات زیر زمینی و نیمه مخفی متمایل شده.

ج4ـ همانطورکه گفتم جنبش امروز نسبتا منفعل شده و حاکم شدن فضای پلیسی و شبه نظامی در دانشگاه همگی در حالت انتظار بسر میبرند ،اینکه تونسته خودش رو با جنبشهای اجتماعی متصل کنه همیشه تلاش بر این بوده چون تجربه نشان داده هر وقت دانشجو مطالبات مردم را نمایندگی کرده موفق بوده.

ج5ـ خوشبختانه امیدوارکننده است لا اقل برای ما چپها (با توجه به این رکود فعلی در مبارزه) در این چند سال اخیر خواستهای دانشجویان رادیکالتر و مشخصا حضور سوسیالیستها روشن و پر رنگ شده و شعارها و بیانیه های دانشجویان در سراسر کشور نمود این واقعیت است و خود حاکمیت هم در این باره اذعان کرده و جمله ای که امروز نقل قول محافل شده گویای این واقعیت است "شبح لنین بر فراز ایران در حال پرواز است."

ج6ـ در شرایط کنونی با وجود فضای خشونت مفرط و رعب آور که به انقلاب فرهنگی دوم تشبیه می شود باید منتظر ماند و با درایت عمل نمود و با تجدید روحیه و نیرو در شرایط زمانی مناسب اقدام نمود.

ج7ـ به عقیده من شعارها بیشتر حول شعارهای برابری خواهانه و تحقق جامعه ای انسانی باشد و برای حضور همه جانبه و پر رنگ کردن مبارزه باید مردم و اپوزسیون با تمام توان به حمایت دانشجویان بپردازند .

ج8ـ 16 آذر امسال متفاوت از سالهای گذشته است در جواب سوال قبلی گفتم اگر جنبش تقویت شود و برخوردار از حمایت مردم و اپوزسیون باشد میتوان راه را برای آینده صاف کرد و نقاب از چهره حاکمیت برداشت و به جهانیان نشان داد. (البته هر چند در هر صورت هزینه های گزافی دارد) در غیر اینصورت و در حالت سکوت رژیم با استفاده از نیروهای بسیجی و سرسپرده خود از این روز جهت پیشبرد و اهداف هسته ای وسیاستهای قرون وسطایی خود بهره برداری خواهد کرد