کار شما تمام است!
کیان آذر
صحبتهای اخیر مهدی عربشاهی که در سایت خبرنامه امیرکبیر منتشر شده ادامه صحبتهای حجاریان و قوچانی و دیگر چهره های راست پرو رژیم است. ادامه همان مطالب آشنای حضرات در وحشت از شبح لنین و.... است. این اظهار نظرها ادامه واهمه و نگرانی این طیف از قدرتمندی سوسیالیسم و چپ در فضای جامعه و دانشگاه است. جالب اینست که یکی هشدار میدهد، دیگری از کمونیسم هیولایی میسازد، این یکی میکوشد آنرا لوث کند، به ظن خود افشاگری میکند و تهدید میکند.
نکته جالب اینست که این طیف نمی خواهد واقعیت را بپذیرد. واقعیت رسمی و جا افتاده در دانشگاه را نمی پذیرد. باید به این افراد گوشزد کرد که رابطه شما با توده وسیع دانشجویان (اگر هم چنین رابطه ای باشد) از صدقه سر چپ صورت میگیرد. هرتجمع و آکسیونی که در دانشگاه برگزار میشود بواسطه سوسیالیستها و چپهاست که اجتماعی میشود و با استقبال دانشجویان قرار میگیرد و رنگ سوسیالیستی پیدا میکند. این مسئله بیش از پیش شما را هراسان و نگران کرده است.
اگر فشار چپ، خواسته ها و مطالبات رادیکال، مدرن و سوسیالیستی از روی شما برداشته شود شما در بغل جمهوری اسلامی غش میکنید. این چپ دانشگاه است که فعالیتها و تجمعات اجتماعی، فراگیر و رادیکال در بستر اصلی دانشگاه برگزار میکند و شما را بدنبال خود میکشد. اگر چپ ها نباشند کسی به شما محل نمی گذارد. نمونه آن 16 آذر پارسال که شما میخواستید بروید در قبرستان مراسم عزاداری و غمگساری برگزار کنید. این نقد ما و فشار ما بود که دست و پای شما را بسته و اجازه چنین کارهایی به شما نداد. حالا اگر میرفتید قبرستان فکر میکنید چند نفر در مراسم شما حاضر میشد؟ شما خودتان اینرا بخوبی میدانید که اگر ژست دمکرات و مترقی بخود نگیرد که اصلا کسی با شما حرف هم نمیزند. اما بقیه هم اینرا خوب میدانند که هربار و هر جا فرصت کنید می خواهید خواسته ها و مطالبات انسانی، جهانشمول و پیشرو دانشجویان را در چارچوب رژیم کانالیزه کنید. میخواهید به مذهب و ناسیونالیسم و لیبرالیسم و هزار پدیده ضد انسانی گره بزنید. اما مدام ناکامید.
مطلب دیگر با توجه به شرایطی که توضیح دادم و موقعیت و هژمونی که سوسیالیسم بر دانشگاه دارد هر تجمع و اکسیونی اگربخواهد اجتماعی، توده ای باشد و اکثریت دانشجویان را پشت خود بیاورد باید مطالبات انسانی و رادیکالی داشته باشد. در مورد شانزده آذر هم این را بدانید که 16آذر امسال سرخ تر از همیشه برگزار خواهد شد و چپ دانشگاه بار دیگر با بیانیه ها و پلاکاردها و مطالبات پیشرو و سوسیالیستی جنبش دانشجویی را نمایندگی خواهد کرد. شما هم اگر خواستید می توانید شرکت کنید و در این مراسم حضور داشته باشید. شما باید این هژمونی را بپذیرید چون خواست اصلی دانشجوی امروز و در سطحی کلان تر جامعه ایران این مطالبات و این جنبش است. واقعیتی که پیش روی شماست رادیکال و باز شدن اوضاع بنفع جنبش ماست و نتیجه آن انزوا، حاشیه ای شدن و عقب رفتن حکومت و جریانات مدافع و وامدار آنست.
صحبتهای اخیر مهدی عربشاهی که در سایت خبرنامه امیرکبیر منتشر شده ادامه صحبتهای حجاریان و قوچانی و دیگر چهره های راست پرو رژیم است. ادامه همان مطالب آشنای حضرات در وحشت از شبح لنین و.... است. این اظهار نظرها ادامه واهمه و نگرانی این طیف از قدرتمندی سوسیالیسم و چپ در فضای جامعه و دانشگاه است. جالب اینست که یکی هشدار میدهد، دیگری از کمونیسم هیولایی میسازد، این یکی میکوشد آنرا لوث کند، به ظن خود افشاگری میکند و تهدید میکند.
نکته جالب اینست که این طیف نمی خواهد واقعیت را بپذیرد. واقعیت رسمی و جا افتاده در دانشگاه را نمی پذیرد. باید به این افراد گوشزد کرد که رابطه شما با توده وسیع دانشجویان (اگر هم چنین رابطه ای باشد) از صدقه سر چپ صورت میگیرد. هرتجمع و آکسیونی که در دانشگاه برگزار میشود بواسطه سوسیالیستها و چپهاست که اجتماعی میشود و با استقبال دانشجویان قرار میگیرد و رنگ سوسیالیستی پیدا میکند. این مسئله بیش از پیش شما را هراسان و نگران کرده است.
اگر فشار چپ، خواسته ها و مطالبات رادیکال، مدرن و سوسیالیستی از روی شما برداشته شود شما در بغل جمهوری اسلامی غش میکنید. این چپ دانشگاه است که فعالیتها و تجمعات اجتماعی، فراگیر و رادیکال در بستر اصلی دانشگاه برگزار میکند و شما را بدنبال خود میکشد. اگر چپ ها نباشند کسی به شما محل نمی گذارد. نمونه آن 16 آذر پارسال که شما میخواستید بروید در قبرستان مراسم عزاداری و غمگساری برگزار کنید. این نقد ما و فشار ما بود که دست و پای شما را بسته و اجازه چنین کارهایی به شما نداد. حالا اگر میرفتید قبرستان فکر میکنید چند نفر در مراسم شما حاضر میشد؟ شما خودتان اینرا بخوبی میدانید که اگر ژست دمکرات و مترقی بخود نگیرد که اصلا کسی با شما حرف هم نمیزند. اما بقیه هم اینرا خوب میدانند که هربار و هر جا فرصت کنید می خواهید خواسته ها و مطالبات انسانی، جهانشمول و پیشرو دانشجویان را در چارچوب رژیم کانالیزه کنید. میخواهید به مذهب و ناسیونالیسم و لیبرالیسم و هزار پدیده ضد انسانی گره بزنید. اما مدام ناکامید.
مطلب دیگر با توجه به شرایطی که توضیح دادم و موقعیت و هژمونی که سوسیالیسم بر دانشگاه دارد هر تجمع و اکسیونی اگربخواهد اجتماعی، توده ای باشد و اکثریت دانشجویان را پشت خود بیاورد باید مطالبات انسانی و رادیکالی داشته باشد. در مورد شانزده آذر هم این را بدانید که 16آذر امسال سرخ تر از همیشه برگزار خواهد شد و چپ دانشگاه بار دیگر با بیانیه ها و پلاکاردها و مطالبات پیشرو و سوسیالیستی جنبش دانشجویی را نمایندگی خواهد کرد. شما هم اگر خواستید می توانید شرکت کنید و در این مراسم حضور داشته باشید. شما باید این هژمونی را بپذیرید چون خواست اصلی دانشجوی امروز و در سطحی کلان تر جامعه ایران این مطالبات و این جنبش است. واقعیتی که پیش روی شماست رادیکال و باز شدن اوضاع بنفع جنبش ماست و نتیجه آن انزوا، حاشیه ای شدن و عقب رفتن حکومت و جریانات مدافع و وامدار آنست.
No comments:
Post a Comment