هفته قرون وسطی، وظایف ما

الیا تابش

هفته قرون وسطی، وظایف ماهفته گذشته از طرف یک روزنامه سوئدی "هفته قرون وسطی در ایران" نام گرفت. "رژیم صد هزار اعدام" از دیگر نامهایی است که ظرفیت جنایت جمهوری اسلامی را نشان میدهد . هر چند که "هفته قرون وسطی" برازنده کل روزهای حیات حکومت اسلامی است ، اما جنایاتی که در این چند روز اتفاق افتاد در چند سال اخیر بی سابقه است. جمهوری اسلامی در یک روز 29 نفر در تهران ، بدون اعلام حتی اسامی این افراد و در هفته دهها نفر را در شهرهای مختلف اعدام کرد و یا محکوم به سنگسار. مینا احدی دبیر کمیته بین المللی از 47 اعدام در یکی دو هفته اخیر نام برده است. در مورد آن 29 نفر رژیم بسیار علنی و با پوشش خبری در رسانه هایش برخورد کرد و حتی افدام به پخش برنامه ساعاتی قبل از اعدام کرد . دلایل این اعدامها از سوی رژیم همجنسگرایی ، عناد با خدا! و تعداد زیادی هم به جرم خرید و فرو ش مواد مخدر و بهانه هایی نظیر این بیان شدند.این افدامات عکس العملهای بسیاری را بدنبال داشت . اعم از ملاقاتهایی که با نهادهای بین المللی حقوق بشری و انساندوست انجام شد ، اطلاع رسانی، نامه های اعتراضی به جمهوری اسلامی و برپایی آکسیونها و تجمعات اعتراضی و ....برای پی بردن به دلیل و ضرورت این اعمال وحشیانه و تعرضات اخیراز سوی جمهوری اسلامی تنها کافی است نگاهی یه اعتراضات وسیع و گسترده ای که در بخشهای مختلف جامعه جریان دارند نگاهی بیندازید .اعتراضات روز افزون کارگری، دانشجویی، معلمان،جوانان و زنان ، اعتراض به فقر و فشارهای مالی حاکم بر اکثریت مردم و علی الخصوص و به ویژه اعتراضاتی که حول مسئله اعدام شکل گرفته است و در ابعاد مختلف و قسمتهای متفاوت جامعه خود را نشان داده . از تشکیل مجمعی- مراسمی به اسم خون بس- در یک روستا برای جلوگیری از اعدام فردی از آن روستا که محکوم به اعدام بوده که با موفقیت هم اتمام یافت تا حتی کشیده شدن مخالفت با اعدام به عرصه فیلم و دیگر هنرها. کاملا واضح است که هدف اصلی این سرکوبها ایجاد ارعاب و تهدید در میان مردم است. شاید برای هیچ کسی در هیچ گوشه دنیا قابل قبول نباشد اما با رژیمی طرف هستیم که چند هفته قبل قانون وضع میکند که مجازات اعدام را به عرصه وبلاگ نویس ها وارد کرده و به دنبالش چند روز پیش یعقوب مهر نهاد فعالی که در عرصه وبلاگ نویسی هم فعالیت میکرد اعدام شد.این حکومتی است که طنین حکم مردم به رفتنش را از شعار حکومت اسلامی نمیخواهیم آریا شهر به وضوح شنیده است. کاملا واقعی و قابل لمس است که اعتراضات موجود آنقدر پایه ای و مخالف با کلیت نظام موجود و حاکم است که به هیچ روشی نمیتواند متوسل شود تا بلکه این سیل پشت سد انباتشه شده را به جهتی منحرف کند و از این روست که به سرکوبی همه جانبه روی آورده. به اینها اضافه کنید تنشهایی که میان جمهوری اسلامی ؛ سر مسئله هسته ای، معضلات خاور میانه و … با دولتهای غربی و دیگر دولتها وجود دارد.در مقابل این سرکوبها موج خشم و اعتراضات مردم افزیش خواهد یافت . جامعه ایران امروز با 2 دهه قبل تفاوتهای اساسی دارد. چرخش به چپ و سمت و سوی انسانی مبارزات و بیان خواسته های سوسیالیستی در اعتراضات و تجمعات ،بالا رفتن سطح آگاهی ، مبارزات اجتماعی و تلاشهای سیاسی که در ایران و در عرصه بین المللی جریان دارند و میزان بالای اطلاع رسانی و انتقال رخدادها و اتفاقات ، دست و پای جمهوری اسلامی را برای کشتار و نسل کشی مثل آنچه در دهه 60 انجام داد میبندند . امروز حزب کمونیست کارگری وجود دارد که هم درعرصه سازماندهی مبارزات در داخل ایران و چه عرصه بین المللی خواسته های انسانی و بر حق اکثریت زحمت کش آن جامعه و مردم آزادیخواه و برابری طلب ایران را بدون کم و کاست نمایندگی میکنند. نیرویی که در عرصه سیاست هم حرف برای گفتن دارد و هم در عرصه عمل ثابت کرده کرده که حتی ازآنچه دیگران جرات بیانش را ندارند جلوترعمل کرده و در این عرصه مشخص مبارزه علیه اعدام جان مردم را نجات داده و چهره های سرشناس درسطح بین المللی دارد. رهبری و حزب سیاسی ای که زمان انقلاب 57 وجود نداشت. رهبری که مبارزات آزادیخواهانه و چپ مردم را در رادیکال ترین حالت ممکن و بدون تخفیف همین امروز خواستار است.در پایان چند کلمه هم در مورد مقابله مشخص با اعدام ها اضافه کنم.جدای از فعالیتهایی که در عرصه بین المللی بایست انجام شود که به نمونه هایش در بالا اشاره کردم ، در داخل ایران جوانان میبایست جمعهای جوانان علیه اعدام تشکیل دهند . در رابطه با هرمورد اعدام و سایر اقدامات ضد انسانی رژیم بیانیه صادر کنند و محکوم کنند و اگر فراخوان و اقدام انسانی صورت گرفت اعلام حمایت کنند و در آن شرکت کنند. کار دیگری که میتوان انجام داد جمع کردن طومار های حمایتی است. این کار در عین اینکه نوعی اتحاد ،همبستگی و اطلاع رسانی انجام میدهد، خود روحیه مبارزه را تقویت کرده و میتوان این طومارها را در سایتها و و وبلاگها منتشر کرد و به اطلاع جهانیان رساند. راه حل دیگرسازمان دادن جمعهایی حول تلویزیون کانال جدید و پی گیری خطوطی است که در تی وی مطرح میشوند. از دیگر روشهای مبارزه با این مسئله پخش وسیع اطلاعیه های مرتبط با این مسئله ، از جمله اطلاعیه های کمیته علیه اعدام است . که در عین اطلاع رسانی مردم را از فعالیتها این کمیته بیشتر مطلع میسازد.یک مثال دیگر تاسیس ان جی او ها حول مسئله اعدام و برای متوقف کردن اعدام است . چیزی که امروز در زمینه هایی مثل کودکان و زنان و .. بسیار وجود دارد و دریچه خوبی برای فعالیت اجتماعی است .اگر اعدامی قرار است در ملا عام اجرا شود میبایست مردم تجمع اعتراضی بر پا کنند و نه تنها اجازه اجرای حکم را ندهند بلکه نظم اوضاع را از دست مامورین رژیم خارج کرده و خود به دست بگیرند و اگر بناست در زندانها و مخفیانه اجرا شود ، در آن صورت هم باید خبر رسانی و هماهنگی انجام شود و تلاش کنیم جلوی درب زندانها تجمعات اعتراضی بر پا کنند و اعلام کنند که درقرن 21 اعدام قابل قبول نیست! اعدام قتل عمد دولتی است! باید این شعارها را هر روزه بر در و دیوارها نوشت. شعارهای علیه اعدام بایست در تمام تجمات مطرح شوند . نبایست به رژیم اجازه داد حتی یک اعدام، شلاق، سنگسار را انجام دهد .