در رابطه با اعدام های اخیر جمهوری اسلامی
کیان آذر
در هفته های گذشته جمهوری اسلامی اعدام های وسیعی را انجام داده است. جمهوری اسلامی در دور جدید اعدام و کشتارش تعدادی را بخاطر فعالیتهای سیاسی، اجتماعی اعدام کرده است و این فصل جدیدی در کشتار مردم و فعالین اجتماعی در ایران است. جمهوری اسلامی آنها را تروریست خوانده و ارتباط با سازمانهای تروریستی را به آنها چسبانده است و با این گونه اتهامات فعالین را اعدام کرده است، این اقدامات، احتمال اعدام فعالین دیگر، که الان در زندان بسر میبرند را -مثل ارتباط فرزاد کمانگربا پژاک! علیرغم انکار این اتهام از سوی خود فرزاد – بالا می برد. اینکه جمهوری اسلامی دست به اعدام افراد در حوزه های سیاسی و اجتماعی میزند ادامه سیاست رژیم برای خلاص شدن جمهوری اسلامی از دست اعتراضات اجتماعی مردم و تلاشی برای بقای خودش است. باید نسبت به این اتفاقات بیش از پیش حساس بود و مقابله و اعتراض جدی و گسترده ای دربرابر این گونه اقدامات رژیم انجام داد. همزمان با نقشه های شومی که جمهوری اسلامی برای جامعه کشیده مثل طرح جراحی اقتصادی که در واقع طرحی سرمایه دارانه و ضد انسانی برای خارج شدن حکومت از بن بست اقتصادی ست، درگیریش با دولتهای غربی و مناقشاتی که با آنها دارد، همه و همه جمهوری اسلامی را به این سمت میکشاند و میخواهد نه همه این معضلات و بن بست خود را بلکه حداقل ریشه این بن بست یعنی فشار داخلی که از طرف مردم به آن وارد می شود را با سرکوب کارگران، زنان و جوانان پاسخ دهد. باید این بار هم با اعتراضات وسیع در جامعه و در سطح بین المللی جلو این ماشین کشتار را گرفت.
تا جایی که به اعدامهای اخیر برمیگردد جمهوری اسلامی این خطر را بالای سر فعالین آورده که با اتهام های مختلفی مثل تروریست خواندن، ارتباط با احزاب و یا محارب با خدا و…. سرکوب شدیدی را بین فعالین براه بیندازد و کلا جامعه را به سکوت وادار کند. البته اشتباه نشود این قبیل اتهامات همیشه در چنته جمهوری اسلامی و جود داشته است، از روز اولی که روی کار آمد با این قبیل “اتهامات” با مخالفین، با کارگران، زنان و فعالین سیاسی برخورد کرد. اما موضوع اینجاست که جامعه علیرغم همه این سرکوبها نه تنها ساکت نشد بلکه با توپ پرتری به مقابله با رژیم رفته است، این اعتراضات دیگر به صورت یک میل عمومی در جامعه برای سرنگونی حکومت تبدیل شده و مدام بن بست و معضل رژیم را حادتر کرده است. بحران حکومتی جمهوری اسلامی بشکل و شدتی رسیده که حکومت به شکل وحشیانه ای با اینهمه اعتراض که شبانه روز در حوزه های مختلف جامعه از سروکولش بالا میروند به مقابله برخواسته است ، می خواهد دوباره اوضاع سالهای ۶۰ را تکرار کند، روزهایی که مدام از رادیو و تلویزیونش لیست بلند بالایی از اعدامی ها را می خواند و با این کار جامعه را مرعوب می کرد. ولی امروز اوضاع عوض شده، همان میل عمومی برای سرنگونی امروز دیگر به جنبشی قوی در جامعه تبدیل شده و حزب کمونیست کارگری ای وجود دارد که در مقابل این جنایات مردم را رهبری می کند و برای مقابله با این جنایات دارد مردم را بسیج می کند.
همه این اقدامات از طرف رژیم برای بقا و ماندن است. بقایی که نتیجه اش چپاول و غارت زندگی انسانها و به نابودی کشاندن هرچه بیشتر جامعه است. برای اینکه این رژیم سرپا بماند و سود ببرد و از گرده کارگران و انسانهای زحمتکش بیشتر نفع ببرد، برای اینکه بتواند طرح جنایتکارانه جراحی اقتصادیش را پیاده کند، برای اینکه بتواند برای غرب این امکان و توان را بنمایش بگذارد که نماینده خوبی برای سیستم استثمار و سرمایه است ، باید قبل از هر چیز اعتراضات رادیکال جامه را عقب بزند و شرایط بقای سرمایه داری را فراهم کند، برای این کار باید اعدام کند، باید سنگسار کند و شلاق بزند باید حقوق کارگر را ندهد. باید همه این سرکوبها را در این پکیج دید و با اعتراض علیه آن و عقب راندن رژیم سرمایه داری اسلامی و در یک کلام سرنگونی آن، این بساط کشتار، استثمار و نابودی را پایان داد.
اما علاوه بر همه اینها و بموازات این اقدامات باید اقدام بسیار عاجل و اعتراض گسترده در شهرهای مختلف را در دستور کار گذاشت. باید از زندانها، از بخشهای مختلف جامعه این اعتراض را شکل و سازماندهی کرد. ما نمونه های بسیار جالبی در سال گذشته علیه اعدام زندانیان داشته ایم. نمونه هفت سپتامبر سال پیش که تعدادی از زندانیان سیاسی و محکومین به اعدام با فراخوانشان از مردم دنیا حمایت خواستند و اعتراضی که در سطح بین المللی و جامعه در پاسخ به این فراخوان بوجود آمد و باعث عقب نشینی رژیم گردید نمونه موفقی از مقابله گسترده با جنایات جمهوری اسلامی بود. ما در حال حاضر در موقعیت بسیار جلوتری نسبت به آن دوره بسر میبریم و دستاوردهای زیاد و درخشانی را کسب کرده ایم. باید دور جدیدی از این اعتراضات را در دستور بگذاریم. این کار هم از توان و ظرفیت حزب کمونیست کارگری برای سازماندهی و اتحاد و جمع کردن بخشهای مختلف جامعه بر می آید. نهادهای مدافع حقوق انسان در ایران و در کشورهای مختلف و آوردن فشاربه دولتها برای سخت گرفتن به جمهوری اسلامی و حساسیت داشتن به این رویدادها، کاریست که ما باید انجام دهیم. این جامعه تشنه آزادی و برابری و خلاصی از شر حکومت نکبت اسلامی ست. باید این اعتراضات را با قدرت و گستردگی بیشتری تا حصول به این امر پیش برد.یکی از کارهای مهمی که باید کرد جمع شدن و متحد شدن حول سیاست های حزب است. تا بحال کانال جدید با برنامه های برنامه های زنده و ایجاد تریبونی برای اعتراض و خشم مردم علیه جمهوری اسلامی و جوابی که بخشهای مختلف جامعه به این حرکت داده اند و جایگاه غیر قابل انکار کانال جدید در جامعه، قدم های بزرگی در این مسیر برداشته است.
در نهایت راه مقابله فوری و لغو احکام اعدام اعتراض گسترده در سطح داخلی و جهانی به این احکام و فشار آوردن به حکومت اسلامی ست. اعتراضاتی که در شهرهای مختلف علیه حکم اعدام فرزاد کمانگر صورت گرفته این راه را بما نشان میدهد که هر جا اعتراض را بوجود آوریم دست رژیم برای اعدام و جنایت بسته می شود. برای اعتراض متحدانه و سرنگونی حکومت کثیف اسلامی باید به حزب کمونیست کارگری ایران پیوست و حول سیاست ها و شعارهایش متحد و منسجم شد.
در هفته های گذشته جمهوری اسلامی اعدام های وسیعی را انجام داده است. جمهوری اسلامی در دور جدید اعدام و کشتارش تعدادی را بخاطر فعالیتهای سیاسی، اجتماعی اعدام کرده است و این فصل جدیدی در کشتار مردم و فعالین اجتماعی در ایران است. جمهوری اسلامی آنها را تروریست خوانده و ارتباط با سازمانهای تروریستی را به آنها چسبانده است و با این گونه اتهامات فعالین را اعدام کرده است، این اقدامات، احتمال اعدام فعالین دیگر، که الان در زندان بسر میبرند را -مثل ارتباط فرزاد کمانگربا پژاک! علیرغم انکار این اتهام از سوی خود فرزاد – بالا می برد. اینکه جمهوری اسلامی دست به اعدام افراد در حوزه های سیاسی و اجتماعی میزند ادامه سیاست رژیم برای خلاص شدن جمهوری اسلامی از دست اعتراضات اجتماعی مردم و تلاشی برای بقای خودش است. باید نسبت به این اتفاقات بیش از پیش حساس بود و مقابله و اعتراض جدی و گسترده ای دربرابر این گونه اقدامات رژیم انجام داد. همزمان با نقشه های شومی که جمهوری اسلامی برای جامعه کشیده مثل طرح جراحی اقتصادی که در واقع طرحی سرمایه دارانه و ضد انسانی برای خارج شدن حکومت از بن بست اقتصادی ست، درگیریش با دولتهای غربی و مناقشاتی که با آنها دارد، همه و همه جمهوری اسلامی را به این سمت میکشاند و میخواهد نه همه این معضلات و بن بست خود را بلکه حداقل ریشه این بن بست یعنی فشار داخلی که از طرف مردم به آن وارد می شود را با سرکوب کارگران، زنان و جوانان پاسخ دهد. باید این بار هم با اعتراضات وسیع در جامعه و در سطح بین المللی جلو این ماشین کشتار را گرفت.
تا جایی که به اعدامهای اخیر برمیگردد جمهوری اسلامی این خطر را بالای سر فعالین آورده که با اتهام های مختلفی مثل تروریست خواندن، ارتباط با احزاب و یا محارب با خدا و…. سرکوب شدیدی را بین فعالین براه بیندازد و کلا جامعه را به سکوت وادار کند. البته اشتباه نشود این قبیل اتهامات همیشه در چنته جمهوری اسلامی و جود داشته است، از روز اولی که روی کار آمد با این قبیل “اتهامات” با مخالفین، با کارگران، زنان و فعالین سیاسی برخورد کرد. اما موضوع اینجاست که جامعه علیرغم همه این سرکوبها نه تنها ساکت نشد بلکه با توپ پرتری به مقابله با رژیم رفته است، این اعتراضات دیگر به صورت یک میل عمومی در جامعه برای سرنگونی حکومت تبدیل شده و مدام بن بست و معضل رژیم را حادتر کرده است. بحران حکومتی جمهوری اسلامی بشکل و شدتی رسیده که حکومت به شکل وحشیانه ای با اینهمه اعتراض که شبانه روز در حوزه های مختلف جامعه از سروکولش بالا میروند به مقابله برخواسته است ، می خواهد دوباره اوضاع سالهای ۶۰ را تکرار کند، روزهایی که مدام از رادیو و تلویزیونش لیست بلند بالایی از اعدامی ها را می خواند و با این کار جامعه را مرعوب می کرد. ولی امروز اوضاع عوض شده، همان میل عمومی برای سرنگونی امروز دیگر به جنبشی قوی در جامعه تبدیل شده و حزب کمونیست کارگری ای وجود دارد که در مقابل این جنایات مردم را رهبری می کند و برای مقابله با این جنایات دارد مردم را بسیج می کند.
همه این اقدامات از طرف رژیم برای بقا و ماندن است. بقایی که نتیجه اش چپاول و غارت زندگی انسانها و به نابودی کشاندن هرچه بیشتر جامعه است. برای اینکه این رژیم سرپا بماند و سود ببرد و از گرده کارگران و انسانهای زحمتکش بیشتر نفع ببرد، برای اینکه بتواند طرح جنایتکارانه جراحی اقتصادیش را پیاده کند، برای اینکه بتواند برای غرب این امکان و توان را بنمایش بگذارد که نماینده خوبی برای سیستم استثمار و سرمایه است ، باید قبل از هر چیز اعتراضات رادیکال جامه را عقب بزند و شرایط بقای سرمایه داری را فراهم کند، برای این کار باید اعدام کند، باید سنگسار کند و شلاق بزند باید حقوق کارگر را ندهد. باید همه این سرکوبها را در این پکیج دید و با اعتراض علیه آن و عقب راندن رژیم سرمایه داری اسلامی و در یک کلام سرنگونی آن، این بساط کشتار، استثمار و نابودی را پایان داد.
اما علاوه بر همه اینها و بموازات این اقدامات باید اقدام بسیار عاجل و اعتراض گسترده در شهرهای مختلف را در دستور کار گذاشت. باید از زندانها، از بخشهای مختلف جامعه این اعتراض را شکل و سازماندهی کرد. ما نمونه های بسیار جالبی در سال گذشته علیه اعدام زندانیان داشته ایم. نمونه هفت سپتامبر سال پیش که تعدادی از زندانیان سیاسی و محکومین به اعدام با فراخوانشان از مردم دنیا حمایت خواستند و اعتراضی که در سطح بین المللی و جامعه در پاسخ به این فراخوان بوجود آمد و باعث عقب نشینی رژیم گردید نمونه موفقی از مقابله گسترده با جنایات جمهوری اسلامی بود. ما در حال حاضر در موقعیت بسیار جلوتری نسبت به آن دوره بسر میبریم و دستاوردهای زیاد و درخشانی را کسب کرده ایم. باید دور جدیدی از این اعتراضات را در دستور بگذاریم. این کار هم از توان و ظرفیت حزب کمونیست کارگری برای سازماندهی و اتحاد و جمع کردن بخشهای مختلف جامعه بر می آید. نهادهای مدافع حقوق انسان در ایران و در کشورهای مختلف و آوردن فشاربه دولتها برای سخت گرفتن به جمهوری اسلامی و حساسیت داشتن به این رویدادها، کاریست که ما باید انجام دهیم. این جامعه تشنه آزادی و برابری و خلاصی از شر حکومت نکبت اسلامی ست. باید این اعتراضات را با قدرت و گستردگی بیشتری تا حصول به این امر پیش برد.یکی از کارهای مهمی که باید کرد جمع شدن و متحد شدن حول سیاست های حزب است. تا بحال کانال جدید با برنامه های برنامه های زنده و ایجاد تریبونی برای اعتراض و خشم مردم علیه جمهوری اسلامی و جوابی که بخشهای مختلف جامعه به این حرکت داده اند و جایگاه غیر قابل انکار کانال جدید در جامعه، قدم های بزرگی در این مسیر برداشته است.
در نهایت راه مقابله فوری و لغو احکام اعدام اعتراض گسترده در سطح داخلی و جهانی به این احکام و فشار آوردن به حکومت اسلامی ست. اعتراضاتی که در شهرهای مختلف علیه حکم اعدام فرزاد کمانگر صورت گرفته این راه را بما نشان میدهد که هر جا اعتراض را بوجود آوریم دست رژیم برای اعدام و جنایت بسته می شود. برای اعتراض متحدانه و سرنگونی حکومت کثیف اسلامی باید به حزب کمونیست کارگری ایران پیوست و حول سیاست ها و شعارهایش متحد و منسجم شد.
No comments:
Post a Comment