بومی پذیری دختران! ترس حکومت اسلام از زنان!

الیا تابش

مسئله کنکور و سهمیه بندی، یکی ازمشکلات جوانان به خصوص در این سالهای اخیر بوده است. امسال طرح بومی پذیری اعتراض بسیاری را برانگیخت که و سر انجام حکومت مجبور شد برای جبران اعلام کند که ظرفیت بیشتری را خواهد پذیرفت . حالا هنوز به قول معروف جوهر این تعهدشان خشک نشده طرح دیگری به مجلس ارائه شده که داوطلبان دختر در دانشگاههای شهری که پدر و مادر یا همسرشان سکونت دارند پذیرفته شود و به اصطلاح گزینش بومی شوند.

این یکی از مضحک ترین طرح هایی ست که جمهوری اسلامی برای مقابله با حضور گسترده زنان درجامعه و دانشگاه ها اتخاذ کرده و این را در کنار طرحهای چند مرحله ای ( هر مرحله سخت گیرانه تر!) مقابله با بی حجابی ، لایحه حمایت ازخانواده ،تغییر ساعت کار زنان و ... که بگذارید اصلا نشانی از حکومتی نمیبینید که ذره ای به خودش اطمینان دارد . نشان ازرژیمی

می بینید که ترس به تمام وجودش افتاده و به هر دری میزند تا بلکه این توده وسیع زنان معترض که از همه طرف روی سرش خراب شده اند و برابری میخواهند را چه کند. که البته درنهایت یک کار میتواند برایشان انجام دهد و اینکه شراین حکومت را از سرجامعه کم کند!

از این شوخی و جدی آمیخته با هم که بگذریم و برویم سراغ جامعه. جامعه ای که اعتراض در بخشهای مختلفش به چشم میخورد . اعتراضات کارگران و معلمان، دانشجویان و پرستاران، جوانان و زنان.

در کنار و همانند دیگر بخشها، جنبش زنان هم جلو آمده ، تجربه کسب کرده ، رادیکال تر شده و به چپ چرخیده. از آن بخشی که پارچه های قرمز بستند و اعلام کردند میخواهند در استادیومها فوتبال را تماشا کنند تا دانشجویان دختری که علی رغم تمام تهدیدها و فشارها نقش پر رنگ و فعالی در اعتراضات دانشجویی داشته اند.

مسئله این است که رژیم تمام سعی اش را کرد و بهتر بگویم تمام زورش را زده که از هر دری بشود جلوی این اعتراضات را بگیرد . از سرکوب مستقیم تا سعی در منحرف کردن مسیر ، اما جامعه نپذیرفته، پس زده و خواسته های خودش را مطرح کرده . 30 سال است که تلاش میکند روز فاطمه زهرا را به روز زن تبدیل کند و نتوانسته و جامعه 8 مارس را با خواسته های چپ این روز جلوی خودش گذاشته . از قانون و مدیا و سرکوب بهره گرفته تا فرهنگ ارتجاعی ، مرد سالار ، ضد زن اسلامی را به عنوان فرهنگ غالب جامعه حاکم کند ، اجازه نداده اند . صدها نهاد و گروه علیه خشونت و بدرفتاری با زنان ، علیه قتلهای ناموسی و سنگسار تشکیل شده و حالا ظاهرا میخواهد زنان را در دانشگاهها مرعوب کند.

با انواع و اقسام طرحهای حجاب و جداسازی جنسی و تماس و تهدید خانواده های دانشجویان دختر نتوانست جلوی شرکتشان را در اعتراضات بگیرد و بهتر بگویم نتوانسته جلوی اعتراضی که علیه آپاتاید جنسی وجود دارد را بگیرد که حالا دیگردختران دانشجو یک پایه مهم اش را تشکیل میدهد . همانطور که 30 سال است در جامعه هر روزه به سرکوب زنان در خیابانها و مکانهای عمومی میپردازد و هنوز نتوانسته حجاب را بر سر زنان نگاه دارد و به قول یکی از دوستان « حیاتش به تار مویی بسته » . البته جمهوری اسلامی به درستی درک کرده که این عرصه ایست که لحظه ای کوتاه آمدن از آن به رفتن اش منتهی خواهد شد چرا که اگر یک روز بیاید که همین بر فرض مثال حجاب برداشته شود ، فردای آنروز وجود این رژیم نیز جای تردید دارد.

به هر صورت همانطور که طرحهای پیشین حتی به نقل از خودشان با شکست مواجه شد ، این بار هم نمیتواند با این طرفند زنان را به عقب براند .این نسل سر کوتاه آمدن ندارد. دانشجویان می بایست این مسئله را امر خود دانسته و در مقابل این طرح و دیگر تعرضات جمهوری اسلامی به حقوق اولیه شان بایستند. همینطور که تا به حال هم اینطور بوده . حالا باید متشکل تر به میدان آمد و نشان داد این ترس حکومت واقعی است .